پست الکترونیک
در دنیای تولید فلزات، آهنگری و ریخته‌گری دو مورد از متداول‌ترین روش‌ها هستند. هر کدام مجموعه ای از ویژگی های خاص خود را دارند که آنها را برای کاربردهای مختلف مناسب می کند. این مقاله به بررسی فرآیندها، خواص مواد و زمینه های کاربردی هر دو تکنیک می پردازد و تفاوت های آنها را برجسته می کند.
فرآیند
آهنگری: آهنگری شامل اعمال فشار به فلز (معمولاً با چکش یا فشار دادن) برای تغییر شکل و ساختار آن است. معمولاً در دماهای بالا انجام می شود و باعث تغییر شکل فلز در حالت جامد می شود و استحکام و چقرمگی آن را افزایش می دهد. این فرآیند به رفع نقص در مواد کمک می کند و خواص مکانیکی را بهبود می بخشد.
ریخته گری: ریخته گری با حرارت دادن فلز تا نقطه ذوب، ریختن آن در قالب و خنک شدن و سفت شدن آن به شکل دلخواه، آن را ذوب می کند. در حالی که ریخته‌گری برای تولید اشکال پیچیده مناسب است، خواص مواد به طور کلی پایین‌تر از قطعات آهنگری است، زیرا ممکن است در طول خنک‌شدن، نقص‌هایی مانند تخلخل و انقباض رخ دهد.
خواص مواد
آهنگری: به طور معمول، قطعات آهنگری خواص مکانیکی برتر، مانند استحکام، چقرمگی و مقاومت در برابر خستگی بالاتر از خود نشان می دهند. این به این دلیل است که آهنگری ساختار دانه فلز را اصلاح می کند و حفره ها و ناخالصی های داخلی را از بین می برد.
ریخته گری: از سوی دیگر، قطعات ریخته گری به دلیل عیوب احتمالی ایجاد شده در طول فرآیند خنک سازی، اغلب استحکام و چقرمگی کمتری دارند، اما برای تولید هندسه های پیچیده مناسب هستند.
برنامه
آهنگری: آهنگری معمولاً برای تولید قطعاتی که به استحکام و دوام بالایی نیاز دارند، مانند قطعات اتومبیل، هواپیما و چرخ قطار استفاده می شود.
ریخته گری: ریخته گری به طور گسترده برای تولید قطعات بزرگ و پیچیده مانند بلوک های موتور، محفظه پمپ ها و سوپاپ ها استفاده می شود.
مزایا و معایب
فورج: مزایای آهنگری عبارتند از: سبک وزن با استحکام بالا، خواص فیزیکی عالی، مقاومت در برابر سایش بالا، استحکام بالا، استحکام کششی برتر، مقاومت در برابر ضربه، مقاومت در برابر خستگی و طول عمر طولانی و غیره.
ریخته گری: مزایای ریخته گری عبارتند از: هزینه کم و بدون محدودیت شکل. قطعات ریخته گری می توانند بسیار قوی باشند اما شکننده نیز هستند. قالب های مورد استفاده برای ریخته گری ارزان هستند و آن را برای قطعات با اشکال پیچیده، به ویژه آنهایی که دارای حفره های داخلی پیچیده هستند، مناسب می کند. ریخته گری سازگاری گسترده و خواص مکانیکی کلی خوبی را ارائه می دهد. پلاستیسیته بالا در طول ذوب به معنای پردازش کمتر بعدی است. برای قطعات با اشکال پیچیده، ریخته‌گری می‌تواند هزینه‌های پردازش را کاهش دهد و هر دو زاویه داخلی و خارجی می‌توانند نسبتاً ساده باشند.
با این حال، تولید ریخته‌گری به مواد مختلف (مانند فلزات، چوب، سوخت، مواد قالب‌گیری و غیره) و تجهیزات (مانند کوره‌های بلند، میکسرهای شن و ماسه، ماشین‌های قالب‌گیری، ماشین‌های هسته‌سازی، ماشین‌های تکان دهنده، ماشین‌های سندبلاست، صفحات چدنی نیاز دارد. و غیره). در طی این فرآیندها، گرد و غبار، گازهای مضر و صدا ممکن است تولید شود که منجر به آلودگی محیط زیست می شود.
درک تفاوت بین این دو روش تولید می تواند به مشتریان کمک کند تا بر اساس نیازهای خاص خود، فرآیند مناسب را انتخاب کنند.
