چگونه چرخ های قطار رانده می شوند

اصل رانندگی چرخ های قطار شامل روش های بسیاری از جمله رانندگی موتور بخار ، رانندگی برقی و رانندگی موتور احتراق داخلی است.

در عصر موتورهای بخار ، موتورهای بخار از فشار بخار برای هدایت پیستون ها برای حرکت و انتقال قدرت به چرخ ها استفاده می کردند. چرخ ها مطابق روش چرخ چرخ وصل می شوند و اصطکاک بین چرخ ها و مسیر قطار را سوق می دهد. با توسعه فناوری ، درایو برقی به تدریج به جریان اصلی تبدیل شده است. اصل درایو برقی مشابه اصل کار موتور الکتریکی است. برق از طریق شبکه به مبدل کشش تأمین می شود. مبدل انرژی الکتریکی را به انرژی موتور الکتریکی تبدیل می کند. موتور الکتریکی با انتقال انرژی به چرخ ها قطار را سوق می دهد. علاوه بر این ، برخی از قطارها از موتورهای احتراق داخلی استفاده می شوند که سوخت را به قدرت تبدیل می کنند تا چرخ ها را هدایت کنند.

صرف نظر از حالت درایو ، سرعت و جهت قطار توسط سیستم کنترل کشش کنترل می شود. سیستم کنترل کشش بزرگی و جهت نیروی کشش را با توجه به سرعت و دستورالعمل های تعیین شده تنظیم می کند و از این طریق تحقق شتاب ، کاهش سرعت و تغییر جهت قطار را تحقق می بخشد. سیستم کنترل کشش از ترکیبی از کنترل الکتریکی و انتقال مکانیکی برای کنترل وضعیت کار اجزای انتقال مانند موتورهای کششی و گیربکس با تنظیم پارامترهای الکتریکی و پارامترهای مکانیکی استفاده می کند و از این طریق به کنترل دقیق قطار می رسد.

به طور خلاصه ، اصل رانندگی چرخ های قطار انتقال نیرو به چرخ ها از طریق منابع انرژی مانند بخار ، برق یا موتورهای احتراق داخلی است و سپس قطار را از طریق اصطکاک بین چرخ ها و مسیر به جلو سوق می دهد. در عین حال ، سیستم کنترل کشش به طور دقیق سرعت و جهت قطار را کنترل می کند تا از عملکرد ایمن و کارآمد قطار اطمینان حاصل شود.